In 2003 werd officieel de vzw Straffe Boog opgericht, maar er werd al langer door blinden en slechtzienden aan boogschieten gedaan. Al die herinneringen en ervaringen willen we graag met jullie delen. Daarom nemen we vanaf nu regelmatig schutters en spotters in het vizier. Christof Dewit mag als eerste de spits afbijten.
Wil je je even voorstellen ?
Ik ben Christof Dewit, ik ben 44 jaar oud en afkomstig van Lennik. Mijn middelbare school deed ik in Kasterlinden, daarna ging ik voor een vervolmakingscursus naar Sint Rafaël in Brugge. Nu is deze school in Gent.
Hoe ben je ertoe gekomen om te gaan boogschieten?
Toevallig ben ik in mijn eerste jaar Sint Rafaël, na een les mobiliteit, op de grote zolder terecht gekomen. Daar waren blinde en slechtziende boogschutters aan het werk. Jan Beernaert gaf me toen heel wat uitleg en vroeg of ik het even wilde proberen. Dat viel tegen. Mijn pijlen kwamen overal terecht, links en rechts, maar niet in het blazoen.
Hoe lang doe je het al ?
Eigenlijk ben ik pas in december 1999 echt begonnen. Er was toen een toernooi in Zandhoven, waar ik een score haalde van 76 op 600. Toch vond ik het plezant en ik mocht van Jan verder doen.
Dat is dus 22 jaar geleden. In 2003 werd de vzw Straffe Boog opgericht. Ik heb in die tijd mensen zien komen en gaan en heb ook de verschillende verhuizingen meegemaakt. Eerst Sint Rafaël, vervolgens naar de ijskoude zolder van Sint Leo en uiteindelijk naar onze huidige locatie in de Philharmonie. Ik ben momenteel de schutter met de langste anciënniteit. Toch heb ik in juli 2021 besloten, tengevolge van steeds toenemende lichamelijke klachten, een punt te zetten achter mijn carrière als boogschutter.
Wat betekent boogschieten en de Straffe Boog voor jou ? Wat zijn positieve punten ? Waar heb je het moeilijk mee ?
Bij het boogschieten is een goede houding zeer belangrijk. Doordat daar steeds weer op gehamerd wordt, leer leer je je lichaam beter kennen.
Ik vind ook het sociale aspect heel belangrijk, je ontmoet mensen in een andere omgeving, na afloop wordt er een glaasje gedronken, er wordt gelachen, je maakt vrienden voor het leven. Als je zoveel jaren samenwerkt met dezelfde spotter (schotwaarnemer), in mijn geval Piet, en je gaat samen naar toernooien, soms voor meerdere dagen, dan leer je elkaar door en door kennen.
Ik vond het ook heel boeiend om al die jaren de verslagen te mogen maken van de wedstrijden en feestjes van de Straffe Boog. Ik voel me toch wel een beetje vereerd om als eerste aan bod te komen voor dit interview, het moet toch zijn dat ik iets betekend heb voor de Straffe Boog.
In de toekomst zou ik graag om de 14 dagen blijven langskomen in de Philharmonie om een glaasje te drinken en zo het contact met de schutters en de spotters te behouden, als Corona geen roet in het eten gooit natuurlijk!
Waar ik het soms moeilijk mee had, was dat mijn inzet en harde werk, door lichamelijke beperkingen, niet beter loonde. Ik zag nieuwe boogschutters veel sneller vooruitgaan en betere resultaten halen.
Nu kan ik het beter relativeren, ook omdat ik wat ouder ben.
Waar houd je je verder mee bezig , wat zijn je interesses ?
Ik houd van voetbal en ben supporter van Club Brugge. Er is een tijd geweest dat ik geen enkele match miste, ik ben ooit eens helemaal natgeregend. Mensen met een visuele beperking krijgen in het stadion extra commentaar. Nu, met corona, vind ik het moeilijk om te gaan supporteren, je zit toch met duizenden op mekaar, in de rust staat iedereen in de cafetaria opeengepakt, er wordt bier gemorst. Ik volg wel alle matchen op tv.
Verder ga ik één keer in de week zwemmen, samen met een begeleider, we zwemmen 20 baantjes en daarna gaan we naar het massagebad.Ik volg het tennis en sinds 2 jaar kijk ik ook graag naar darts.
Eigenlijk zou ik eens een concept willen uitwerken waarbij het puntensysteem van darts gecombineerd wordt met boogschieten.
Dat zou leuk zijn !
Ik houd ook van muziek in alle genres, vooral uit de periode 1950 tot 1990.
Als je de kans kreeg, met wie zou je dan graag eens een diepgaand gesprek hebben ? Wat zou je die persoon dan vragen ?
Dat vind ik een heel moeilijke vraag, ik heb er zelfs onder de douche over nagedacht ! Uiteindelijk heb ik gekozen voor onze premier Alexander De Croo. Ik zou hem niets vragen maar in een serieus gesprek eens zeggen wat er op mijn hart ligt. Over de inhoud van dat gesprek wil ik hier in dit interview niet verder ingaan.
Wat is je levensmotto ?
Mijn motto is dat je moet uitgaan van je eigen kracht en kunnen. Probeer iets. Lukt het, dan is het goed. Lukt het niet, dan mag je eens flink vloeken en ga je iets anders zoeken.
Ik vind dat je een situatie of probleem moet onderzoeken en analyseren. Daarna neem je een beslissing en daar houd je je aan, zoals bijvoorbeeld mijn besluit om te stoppen met boogschieten.
Niet doen wat anderen willen, maar wat je zelf, na er goed over nagedacht te hebben, hebt beslist.
Als ik dan toch iets zou willen toevoegen aan de vorige vraag, dan zou dit mijn raad zijn aan de premier, meer bepaald i.v.m met de coronacrisis. Wetenschap is wetenschap, analyseer de feiten en adviezen en neem dan een beslissing en blijf deze vervolgens consequent uitvoeren.
