Vrijdagnamiddag, omstreeks 17:20 u dook ik op in de Berlingo aan de Kiss-and-ride-zone voor het station van Brugge. Niet om te kussen, je weet wel “corona”, maar wel om te rijden, en niet zomaar een ritje, wel een tocht van zo’n 150 km. Doel: Breda, om daar promotie te voeren voor het boogschieten door blinden en slechtzienden nav het NK 2020 in Breda. Breda is eigenlijk wat kort door de bocht, gevaarlijk met een Berlingo, want het schieten vond plaats in Ulvenhout, een kleine gemeente net onder Breda.
Daar Breda toch niet bij de achterdeur van de Straffe Boog ligt, hebben we in groep beslist twee nachten uit te slapen. Zoniet moesten sommigen onder ons op een onmenselijk uur uit de veren en zoals sommigen weten is ‘s morgens vroeg opstaan niet mijn sterkste punt. Via onze wedstrijdverantwoordelijke, Lucie, werd besloten te kiezen voor het Campanile hotel, dat op zo’n kwartiertje rijden van het schietterrein “Alliance d’Amitié”, de Nederlandse (!) club die het NK dit jaar inricht.
Bubbel 1, bestaande uit Johan, An, Ruben en Kathleen was de voorhoede en was omstreeks 16 u. vertrokken. Ik had geen negatieve berichten ontvangen, maar besloot toch A’pen links te laten liggen en via Zelzate te rijden. Dat bleek achteraf een wijze keuze: heel weinig verkeer en gelukkig weinig verkeerslichten.
Omstreeks 20:30 kwam bubbel 2, bestaande uit Jan, Helena, Dieter en Johan in het hotel Campanile aan. We checkten vlot in en troffen dan bubbel 1, waarmee we dan in het hotel samen gingen avondeten.
Na een spelletje 10 000 en wat gekeuvel gingen we vrij vroeg slapen.
Zaterdagmorgen, rond 6:20 u. waren Johan en Jan al uit de veren. Omstreeks 7 u zat iedereen aan tafel en omstreeks 8:15 u stonden we op hetschietterrein van “Alliance d’Amitié”. We werden er hartelijk verwelkomd door de voorzitter Ad Fioole. Na een paar series inschieten konden de schutters aan hun trekken komen. Ook de spotters, maar dat viel bij de meesten serieus tegen, uitgenomen voor Johan, die een voortrekkersrol van belang had. De schietblokken bestonden namelijk uit foam en die pijlen, zeker bij de zwaardere bogen (Ruben en Johan) wilden maar niet uit die foam getrokken worden. Gelukkig kregen Jan en soms Helena regelmatig hulp van de sterke arm van spotter Johan.
Verloop van de westrijd was als volgt: er werd geschoten op 30 meter op een blazoen van 80 cm in series van 6 pijlen met in totaal 72 pijlen. Opmerkelijk: ondanks het feit dat Kathleen een andere categorie was, werd ze toch ingedeeld bij de B1-schutters. Een nadeel voor Dieter en Johan, maar daar er toch geen titels op het spel stonden en om het de inrichters niet moeilijk 7te maken, hebben we ons daarbij neergelegd.
Ruben met een aangepaste boog, ttz geleende latten, wegens operatie aan zijn schouder, schoot toch vrij behoorlijk uit de startblokken. Dieter deed het ook niet slecht. Johan VDST was eerder matig begonnen en Kathleen was ook goed begonnen. Het was mooi weer met nu en dan wel wat wind. Rond 12 u was de kwalificatieronde afgelopen en dat bracht volgende stand mee:
- Ruben
- Kathleen
- Dieter
- Johan VD
Lekker meegenomen voor Ruben: hij had het WR op de 70 m met één punt scherper gesteld.
Na een Nederlandse maaltijd, togen we met zijn allen naar Breda. Wij als mondmaskerdragende bubbels vormden een rariteit: geen kat droeg daar een mondmasker. Johan was in een gulle bui en trakteerde Dieter, Helena en mezelf op een ijsje. Rond 18 u waren we weer op hotel. Na een stevige platte rust gingen we omstreeks 20:30 u. avondmalen in het hotel. Daarna werden er in bubbel 2 nog twee partijtjes 10 000 gespeeld, waarbij Johan VDST en ikzelf, na een ongemeen zware strijd met Helena, als overwinnaars naar voren kwamen.
Zondagmorgen omstreeks 6:30 u weer uit de veren en zelfde scenario van de dag voordien. Rond 8:30 schoten we een paar reeksen in en om 9 u. begonnen we met de afkamping. Eerst Ruben tegen Johan. Dat werd 6-0. Daarna Kathleen tegen Dieter: 6-2. Finale dus Ruben tegen Kathleen. De troosting: Johan tegen Dieter. Johan won vlot, maar niet met indrukwekkende scores, tegen Dieter: 6-0. Ruben had het iets moeilijker tegen Kathleen: daar werd het 6-2.
Na een korte maar mooie prijsuitreiking, met de tang, Covid weet-je-wel, dronken we nog rustig een glas aangeboden door de winnaar, deden een plas en maakten ons klaar om te vertrekken. Kleine correctie, bubbel 2 met mezelf als chauffeur vertrok omstreeks 12 u. Bubbel 1 met Johan als chauffeur, vertrok wat later.
Conclusie: een goed georganiseerd toernooi, waarbij de Straffe Boog behoorlijk wat complimenten kreeg. En nu maar hopen dat er ook in Nederland een paar werkpaarden gevonden worden die de kar van het boogschieten door blinden en slechtzienden willen trekken!
Jan
